Podczas gdy uczono mnie poszerzać swoje granice, zdałam sobie sprawę, że nie mam ich w ogóle. Tworzę i realizuję z pełnym zrozumieniem, że wszystko jest możliwe! To moja supermoc. Przynajmniej jedna z nich.

Całe moje życie tworzę swoje własne światy, żyję w nich... i dzisiaj jestem gotowa odkryć ten wszechświat.

Prezentacja mojej marki biżuterii to pierwszy krok na wysokich schodach do mojego wnętrza. To zaproszenie do dotknięcia tego, co kiedyś należało tylko do mnie. Teraz jestem gotowa tym się dzielić. Pragnę tego.

Dla mnie biżuteria jest czymś o wiele większym niż tylko metalem, który noszę jako ozdobę. Wlewam znaczenie w każdy element, który noszę, w każdy przedmiot sztuki, który tworzę z tą biżuterią.  

Chciałam, żeby wszyscy obecni zanurzyli się w moim świecie. Chciałam, żeby zobaczyli, czym biżuteria może być poza ozdabianiem człowieka i co to dla mnie znaczy. Chciałam pokazać, co mnie inspiruje i jak rodzi się pomysł.

Przy pierwszym kroku każdy wchodzący zanurzał się we wszechświecie wody, płynności, dotyku i braku reguł.

Ogromny ekran wyświetlał wideo – galerię sztuki z ujęciami z różnych etapów istnienia marki. Współpraca srebra, dźwięków morza, moich emocji i uczuć. Niektóre ujęcia były celowo kręcone wprost przed prezentacją. Inne zostały uchwycone na samym początku mojej drogi jako projektantki biżuterii.

Przy wejściu zawieszone w powietrzu srebrne krople. Deszcz.
Ze względu na ciągłe zmiany światła padającego na krople z ekranu wideo, nie zawsze były one widoczne. Niektórzy goście zauważyli je dopiero po kilku godzinach.

Wahadło! Stworzyłam przedmiot sztuki, w którym zawiesiłam wahadło nad obracającym się piaskiem. Ostry koniec srebra ledwo dotykał ziaren, tworząc własny niepowtarzalny wzór. Wahadło można było delikatnie dotknąć, żeby je zamachnąć, tworząc mandalę na wirującym piasku. Fraktal z ukrytym znaczeniem. Bez względu na to, jak bardzo się huśtało i jakie wzory tworzyło, wahadło zawsze wiedziało, kiedy się zatrzymać.

Woda. Gładka powierzchnia, którą może zakłócić każda kropla spadająca z góry, najdelikatniejsze dotknięcie. Głęboka, ciemna misa z wodą. W środku tuż przy powierzchni, srebrne kręgi promieniują na wodzie.

Tkaniny, pędzle, płótna z tekstami – to wszystko inspirowane japońską filozofią. Ogromne papirusy z historią, która jest sednem mojej sztuki.

Punktem centralnym były płótna. Obrazy skomponowane ze zdjęć i biżuterii. Kolaż krzywizn ludzkiego ciała i srebra.

Wszystko to zostało wymyślone, żeby opowiedzieć historię. Pokazać, o czym może mówić biżuteria i jakie znaczenie może nosić w sobie. 

A to dopiero początek...